İlk dinlediğimde anlamlandıramadığım ve belki de beni ilk seslenişte çağırmayan bir müzikti Stephan Micus’un müziği. Ancak zaman değişti ve alıp verdiğim nefesi de değiştirdi beraberinde. Soluğumun ritmi başkalaştı, daha derin, daha doyumlu akmasını öğrendi. O vakit yoldaşım oldu “Gates of Fire”, “As I crossed the Bridge of Dreams” ile rüyalar alemine daldık, “Rain” ile yağmur olup ağladık ve “Passing... Devam...
Prenses, güzel şeylere ihtiyacımız var biliyorum. Bu kocaman evrende ne kadar ufak ve kibirli olduğumuzu farketmemiz lazım. Dünya bizim değil, güneş kadar kocaman bir kudretin etrafında, ucunu bucağını kestiremediğimiz bir evrende dönüyor. Biz kendimizi ne zaman kötü, yorgun, yılmış bulsak bu videoyu izlerken buluyoruz. Belki sana da ilham verir diyerek seni en sevdiğimiz, değerlimiz, Carl […]
Prenses, sana aslında uzun zamandır paylaşmak istediğim bir video ile geliyorum. Sanıyorum ki bu animasyonu da keşfettiğimden beri 57 kere falan izlemişimdir ama müziğin ve görselin bunca uyumlu olduğu işleri bulmak ender oluyor biliyorsun. Filmimiz Mark Osborne yönetiminde ’98’de oscar’a en iyi kısa film dalında aday olmuş, 99’da sundance film festivalinde jüri özel ödülünü ve daha […]
Sevgili prenses, yalan söylemeye gerek yok ki; çok da yoga’cı insanlar olduğumuz söylenemez. Ama ekibimizde vücudu ile arasındaki sevgi ve saygı iletişimi bu videodaki kadar olmasa da biz kanepe patateslerinden daha fazla olanlarımız mevcut. Bizim tüm saksı doğamıza rağmen, aşağıda izleyeceğin videonun gerçekten insanda ”yahu bi tatta estetikliğe ben de sahip olsam keşke..” dedirtecek kadar […]
